மன ஓட்டம்

அந்த பஸ் ஸ்டாண்டின் நடைமேடை மேல்
உன்னையும் உன் ஆறு மாத குழந்தையையும்
பார்த்த மாத்திரத்தில் யாரிவள் என்று உன்னை
எடைமேடை மேல் நிற்கவைத்து பார்க்கத்
தோன்றியதேன் எனக்கு?

இடுப்பில் இருந்த கைக்குழந்தையிடம்
எதையோ சொல்லி நீ விசும்புவதும்
அந்த பிஞ்சு தன் கையால் உன் நெஞ்சை தடவி
உன்னையே கலக்கத்துடன் பார்க்கக் கண்டு
என் மனது சுக்குநூறாகிப் போனதேன்?

உன்னையும் உன் கைக்குழந்தையையும்
தவிக்க விட்டு ஓடிப்போனானா உன் புருஷன்?
இல்லை, வேலைக்குப் போன அவன் நீண்ட
நேரமாகியும் வரவில்லையே என்று
குழந்தையிடம் சொல்லி அழுதாயோ?

அடுத்த வேளை உனக்கு கொடுக்க வேண்டிய
பாலுக்கான காசுக்கு நான் எங்கே போவேன்?
பிச்சை கேட்டால் இச்சையை தீர்க்க வர்றியா என்று
அச்சுறுத்தும் காமாந்தகாரர்களை
எப்படி நான் எதிர்கொள்ளப் போகிறேன் என்ற
கேள்வியை அதனிடம் முன் வைத்து நீ அழுதாயோ?

இவள் புருஷன் இறந்ததால் தனித்து விடப்பட்டவளோ?
இவளுக்கு அப்பா அம்மா இல்லையோ?
இல்லை, எதிர்த்து காதல் மணம் புரிந்ததினால்
அவர்களிடம் போக தன்மானம் தடுக்கிறதோ?

ஆயிரம் கேள்விகள் மனசுக்குள் ஓட
அப்போதைக்கு பையில் இருந்த ஐம்பது ரூபாயை
இந்தாம்மா, எடுத்துக்கோ என்று ஜன்னல்வழி போட
பாய்ந்து அவள் பற்றிய காட்சி வறுமைக்கு ஒரு சாட்சி.

செல்வம் செழிப்பு வறுமை கேலி சண்டை சச்சரவு
காதல் மோதல் பிரிவு சேர்க்கை பிறப்பு இறப்பு என
தினம் தினம் எத்தனை எத்தனை காட்சிகள்?
அத்தனையும் பார்த்தபடி நான் இன்னமும்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

...சொல்லாமல் சொன்னது பஸ்.

---ரேகா ராகவன்---